Giovanni Battista PERGOLESI
LA SERVA PADRONA
INTERMEZZO W dwóch CZĘŚCIACH
Libretto: Gennaro Antonio Federico
Zalożenie zespołu La Compagnia Sassone i
Wydarzenia
2 czerwca 2023 o 18:00
PERŁA ŻELISZOWA (dawny kościół ewangelicki Langhans w Giersdorf, Bolesławiec, Polska)
W ramach 34. Śląskiego Festiwalu Muzycznego
3 czerwca 2023 o 17:00
REZYDENCJA GOSSWITZ
Ringstrasse 8, Reichenbach an der Oberlausitz
Wstęp wolny, datki mile widziane
UFUNDOWANE PRZEZ
Fundacja Kutury Wolnego Państwa Saksonii (Kulturstiftung des Freistaates Sachsen)
Unia Europejska (program mobilności „Culture moves Europe”)
Jedno z najsłynniejszych intermezzi gatunku „Opera Buffa” i jednocześnie jedno z najbardziej znanych dzieł Giovanniego Battisty Pergolesiego (1710-1736), la „Serva padrona” (Służąca pani) obchodziło swoją premierę w Napoli w 1733 roku i od tego czasu jest bardzo popularny na całym świecie. Opowiada historię służącej Serpiny, która za pomocą służącego Vespone udaje się przekonać starego kawalera Uberto do poślubienia jej. Więc przechodzi od służącej do pani domu.
W inscenizacji Eleni Ioannidou 45-minutowe intermezzo łączy się z Koncertem op. 20 nr 3 (Il Gardellino) Antonio Vivaldiego na flet prosty i smyczki. Ważnym elementem inscenizacji jest efektowna, naturalna scenografia dawnego kościoła ewangelickiego w Zeliszowie, dziś znanego na całym świecie jako „Perła Zeliszowa”.
ZAWÓD
UBERTO Mikołaj Bońkowski
SERPINA Elvire Beekhuizen
VESPONE Bogdan Nowak
DAS LAUSITZER BAROCKENSEMBLE
Skrzypce: Mateusz Janus, Kacper Szpot.
Altówka: Dominika Garncarz, bas: Marcin Bajon
Klawesyn: Adam Piotr Rorat, teorba: Klaudyna Żołnierek
Flet prosty: SUSAN JOSEPH
Koncertmistrz/dyrygent/wiolonczela: SZCZEPAN DEMBINSKI
Reżyseria: ELENI IOANNIDOU
Kostiumy: ANNA UTKO
Partner:
Fundacja Twoje Dziedzictwo
biografie
SERPINA
Ubertos służąca
Elvire Beekhuizen
Sopran
Holenderska sopranistka Elvire Beekhuizen ukończyła Królewskie Konserwatorium w Hadze w 2012 roku. Była laureatką konkursu Królowa Christina, półfinalistką konkursu Belvedere i finalistką konkursu Bracia Graun. Od tego czasu jest coraz bardziej poszukiwana na scenie operowej i oratoryjnej ze względu na elastyczność głosu oraz wyjątkową osobowość sceniczną. Jej doświadczenie operowe obejmuje niektóre z najtrudniejszych ról, takie jak Morgana w Alcinie Händla, Pamina w Czarodziejskim flecie Mozarta, Amaranta w La Fedelta Premiata Haydna, Erasto w Giove Lottiego w Argo, Emmeline i Philidel w Królu Arturze Purcella oraz Księżniczka Fantazja w Offenbacha „Le Voyage dans La Lune”.
Elvire jest regularnie zapraszana do występów z zespołami barokowymi i zespołami operowymi w Europie, takimi jak Apollo Ensemble, Dutch National Opera, Opera2day, BarokOpera Amsterdam, Lausitzer Barockensemble i Ribattuta Musica. Z Apollo Ensemble nagrała kilka znanych utworów z repertuaru, takich jak Pasja według św. Jana, Pasja według św. Mateusza i Mesjasz, ale także mniej znane utwory, takie jak druga wersja Brockes Passion, z muzyką przez Haendla i Telemanna, między innymi. Pracowała z najlepszymi dyrygentami i reżyserami, takimi jak José Darío Innella, David Rabinovich, Andreas Küppers, Nynke van den Bergh, Vaughan Haul, Frédérique Chauvet i Sybrand van der Werf.
Elvire jest bardzo ciekawa otaczających ją ludzi i ogólnie jest entuzjastycznie nastawiona do rozwoju artystycznego i osobistego. Jest zaangażowana w międzynarodową Akademię Operową Haendla jako docentka śpiewu i dydaktyki scenicznej.
Dotychczasowa współpraca Elvire z Ars Augusta e.V.:
Antonio Lotti „Giove in Argo” – Rola: Erasto
2019, Palais im Grossen Garten w Dreźnie i Teatr Zdrojowy im. Henryka Wieniawskiego w Szczawnie Zdroju (Polska), a w 2020 roku w Teatrze im. Gerharta Hauptmanna w Görlitz.
UBERTO
Stary kawaler
Mikołaj Bońkowski
Basso cantante
Absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie prof. Bogdana Makala oraz Hochschule fur Musik w Dreźnie w klasie prof. Edwarda Randalla.
Na scenie zadebiutował w 2017 roku w roli Bartola w akademickim "Weselu Figara" na deskach Opery Wrocławskiej. Podczas studiów zdobywał cenne doświadczenia w spektaklach reżyserowanych przez Roberto Skolmowskiego, kreując role m.in Charly'ego w "Loterii na mężów" Karola Szymanowskiego i rolę tytułową w "Don Giovannim" W.A. Mozarta, a na corocznych Festiwalach Moniuszkowskich w Kudowie-Zdroju wcielał się w pierwszoplanowe postaci w spektaklach "Karmaniol", "Ideał" oraz "Nowy Don Kiszot", który został wystawiony również na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej. W 2021 roku wykonywał tytułowe partie w operach "Das Wichtelchen" Maxa Marschalka (Ars Augusta - Muzeum G. Hauptmanna w Szklarskiej Porębie) oraz "Oniros" Alberto Arroyo (HfM Drezno).
W 2021 kreował postać Mandaryna w operze G. Pucciniego "Turandot" na jednym z największych festiwali operowych w Europie - Oper im Steinbruch w Austrii, a w 2022 występował w podwójnej roli Archona i Starca w operze "Grecka Pasja" B. Martinů w Theater Osnabrück oraz Cara Iwana w "Kandydzie" L. Bernsteina na Lausitz Festival.
W swoim dorobku ma wiele wykonań koncertowych, oratoryjnych i kantatowych m.in. partie solowe w "Mesjaszu" G.F. Haendla, "Weihnachtsoratorium" J.S. Bacha, "Descensus Christi" R. Augustyna, "Magnificacie" M.J. Żebrowskiego. Współpracował z wieloma klasowymi dyrygentami m.in: G. Guerrero, P. McCreesh, S. Cambreling, M. Yates, A. Franków-Żelazny. Aktywny członek Europa Chor Akademie w Görlitz. Od maja 2018 aktor/śpiewak Teatru Pieśń Kozła, z którym występował między innymi na Israel Festival w Jerozolimie, FITS Festival w Sibiu, Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku, Warszawskich Spotkaniach Teatralnych, Enter Festival z towarzyszeniem Leszka Możdżera oraz na ważnych scenach na świecie m. in. Great Theatre of China w Szanghaju, Zellerbach Hall na University of California w Berkeley i Shakespeare's Globe w Londynie.
Dotychczasowa współpraca Mikołaja z Ars Augusta eV:
- Wichtel w monoakcie Maxa Marschalka "Das Wichtelchen" w Muzeum Dom Gerharta Hauptmanna w Jelenjej Górze (2020)
- Recital w Muzeum Carl-und-Gerhart-Hauptmann Haus w Szklarskiej Porębie w towarzystwie Mateusza Słowikowskiego (2021)
VESPONE
sługa Uberta
Bogdan Nowak
mim
Urodzony 7 maja 1958 roku w Bunzlau/Bolesławiec, jego rodzinne miasto musiało się wkrótce wydawać ciasne i zakurzone. Zaraz po ukończeniu szkoły ciągnęło go do Warszawy, by związać się z twórcami kina i teatru. Jest rok 1978, w tym samym roku, w którym milicjanci zamordowali jego ojca. Ale ta Warszawa, ta cała wtedy pokrzywiona Polska, robi się coraz węższa i węższa i w brew wszystkim staroświeckim zwyczajom ci tam na górze mają tylko armatki wodne i strzelają do tych na dole. Bogdan Nowak wyjechał do Francji w 1981 roku: dwa lata później wstąpił do renomowanej paryskiej szkoły „École Internationale de Mimodrame de Paris”i studiuje z mimem Marcelem Marceau. Po latach szkolenia, od 1985 pracował jako asystent w zespole Marcela Marceau, także na licznych wyjazdach zagranicznych na całym świecie, wspólnie z nim organizował też kursy sztuki pantomimy. W końcu Bogdan Nowak zrobił furorę swoim autorskim programem performance „Spirale”. I w pewnym momencie sytuacja w Polsce się odwróciła. Wraca więc w 2000 roku do powstającego Bolesławca, któryma zostać przeprojektowany na nowo. Teraz chce wyksztalcić w tym. Odnajduje starych i nowych przyjaciół, pustą willę, a przede wszystkim zakłada hotel, który nadal jest atrakcyjnym miejscem na dobre i kulturalne spędzenie nocy. W piwnicy willi prowadzi również kulturalny pub i restaurację „Piwnica Paryska”. Aby jednak nie musieć w przyszłości przechodzić bardziej zakurzonych testów, ważne jest, aby źródło ciągłego przepływu pomysłów bulgotało.
W 2006 roku Bogdan Nowak wpadł na chyba najbardziej niezwykły pomysł od czasu swojego powrotu: z miłości do gliny, podstawowego materiału do wyrobu ceramiki, entuzjaści mogli nawilżyć i spryskać swoje ciała gliną i całość daje grupę ludzi uczęstniczących w paradach i występach. Tak więc „Glinoludy”, gliniani ludzie, co roku w sierpniu od 2007 roku pojawiają się jako parada Gliniada na Festiwalu Ceramiki w Bolesławcu i na uroczystościach w całej Europie. Od 2014 roku mają swój własny, porywający hymn: "Wszyscy jesteśmy z tej samej gliny",
Należy również wspomnieć o jednym pomyśle i jego realizacji, która również obejmuje jego finansowanie: pomnik Martina Opitza który znajduje się przy Hotelu Ambassada. Bogdan Nowak zainicjował ją jako hołd dla wielkiego niemieckiego poety i sekretarza polskiego króla (Hotel Ambassada Nowaka stoi też od strony dzisiejszej ulicy Martina Opitza), również pochodzącego z Bolesławca. Bogdan Nowak jest więc dziś kimś w rodzaju ówczesnego Opitza, ambasadorem śląskiej kultury. A podróż trwa...
(Źródło: Schlesien heute „Między poezją a ceramiką” druk specjalny o Bolesławcu)
Das LAUSITZER
BAROCKENSEMBLE
Ensemble
Lausitzer Barockensemble zostało założone w 2017 roku w Görlitz-Zgorzelcu przez muzyków z obu stron Nysy, młodych artystów, których łączy miłość do muzyki dawnej. Zajmują się muzyczną historią regionu, a przede wszystkim chcą ożywiać nieznane lub zapomniane dzieła polskiego, niemieckiego czy czeskiego renesansu i baroku, a także szerzyć świadomość idei europejskiej i międzynarodowego porozumienia. Ich pierwszy występ zadedykowany był Georgowi Philippowi Telemannowi, jednemu z najważniejszych kompozytorów środkowoniemieckiego baroku: zespół wystąpił w Łużycach po stronie niemieckiej a też z Żarach, w festiwalu Telemannowskim.
W 2018 roku niewielka formacja trio zespołu wykonała polskie i niemieckie kompozycje muzyki barokowej w dawnym kościele ewangelickim w Ruszowie. Trio zagrało także kilka koncertów kameralnych w siedzibie stowarzyszenia w Görlitz, a także nagrało płytę „Telemann-Crossing borders”. W pięcioosobowym składzie (2 skrzypiec, altówka, basso continuo) zespół kilkakrotnie występował: w barokowym Pałacu Rammenau, w Pałacu Hainewalde i Kościele Warownym Horka, w dworku Gosswitz, w Fundacji OP-ENHEIM we Wrocławiu z muzyką barokową muzyki kompozytorów żydowskich czy podczas „Wejścia Pomarańczy” w drezdeńskim Zwingerze i otwarcia Krainy Zamków Saskich w 2019 r. (Palais w dużym ogrodzie, Drezno).
Dużym powodzeniem cieszyły się także koncerty zespołu w Bürgersaal Zittau oraz w krypcie kościoła św. Piotra w Görlitz. W 2019 roku zespół wystąpił w ramach festiwalu KUS (projekt INTERREG Polska-Saksonia). Premiera w czasach współczesnych opery Antonio Lottiego „Giove in Argo” w ramach obchodów 300-lecia Festiwalu Planet we wrześniu 2019 roku w Kurtheater w Bad Salzbrunn oraz w Palais w Großer Garten w Dreźnie była wielkim sukcesem. Projekt został sfinansowany przez Fundację Kulturalną Wolnego Kraju Związkowego Saksonii i dom handlowy Görlitz. Operę powtórzono w 2020 roku w Gerhart-Hauptmann-Theater w Görlitz oraz Miejskiej Bibliotece Państwowej i Uniwersyteckiej w Dreźnie dzięki dofinansowaniu Mitteldeutsche Barockmusik eV
Zespół barokowy spotkał się we wrześniu 2021 roku w Fundacji OP ENHEIM i nagrał pierwsze nagranie dźwiękowe opery Issipile (Wrocław, 1724) weneckiego kompozytora Opery Wrocławskiej Antonio Bioniego i włączył je do produkcji filmowej we spółpracy z Operą na zamku w Szczecinie. Projekt został sfinansowany przez Ministerstwo Kultury RP. Prapremierowe wykonanie w czasach nowożytnych tej jedynej istniejącej opery Bioniego wciąż można zobaczyć na stronie the Kanał klubowy na YouTube podobnie jak wszystkie inne koncerty zespołu.
Szczepan Dembiński
Dyrygent / koncertmistrz
Szczepan Dembiński urodził się w 1993 roku. W młodym wieku rozpoczął historyczną praktykę wykonawczą muzyki dawnej i występował z zespołem Rocal Fuza. W licznych warsztatach doskonalił swoje umiejętności gry na rebecu, skrzypcach i violi da gamba. Wraz z Rocal Fuzą zdobył wiele ważnych nagród, m.in. kilkakrotnie na Festiwalu Schola Cantorum w Kaliszu i Bydgoskich Impresjach Muzycznych. Jest także trzykrotnym laureatem nagrody indywidualnej Schola Cantorum. Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie wiolonczeli barokowej Bartosza Kokoszy (2017 - profil kameralny i orkiestrowy, 2019 - profil solista). Studiował również u Hilary Metzger i Yaëlle Quincarlet (Pôle Supérieur de Musique de Poitiers – Pôle Aliénor) w ramach programu Erasmus+. Technikę gry na instrumencie doskonalił na kursach mistrzowskich m.in. Rachel Podger, Alison McGillivray, Markusa Möllenbecka, Ageeta Zweistra. Koncertuje jako solista i kameralista. Jest założycielem Serenissima Res Publica oraz członkiem zespołów: Lausitzer Barockensemble, Ensemble Baroque du Poitou, Oak Brothers, Projekt R&C, Projekt '93 i Green Kore. Jego dorobek artystyczny obejmuje kilka płyt CD. Jest autorem muzyki do spektaklu „Zawsze tylko noc” Mateusza Barty oraz szeregu kompozycji kameralnych. Jego napięty grafik koncertowy zaprowadził go nie tylko do Polski, ale także do Niemiec, Austrii, Francji, Słowacji i Czech. Od 2022 roku jest koncertmistrzem Lausitzer Barockensemble.
Susan Joseph
Flet prosty
Susan Joseph urodziła się w Lipsku, gdzie w szkole muzycznej „Johann Sebsatian Bach” przeszła wszechstronne wykształcenie muzyczne w zakresie klarnetu, fletu prostego i fortepianu. Po ukończeniu szkoły średniej studiowała grę na klarnecie i orkiestrze u prof. Wolfganga Mädera oraz grę na flecie prostym i muzykę dawną u prof. Roberta Ehrlicha na Uniwersytecie Muzyki i Teatru im. Feliksa Mendelssohna Bartholdy'ego w Lipsku. Po egzaminach dyplomowych - oba z wyróżnieniem - podjęła studia podyplomowe w klasie klarnetu w Hochschule für Musik "Franz Liszt" w Weimarze u prof. Martina Spangenberga, które ukończyła w 2005 roku egzaminem koncertowym.
Susan Joseph była członkiem Vogtland Philharmonie Greiz/Reichenbach w latach 2005-2019, początkowo jako zastępca pierwszego klarnecisty, a wkrótce potem jako pierwszy klarnecista.
Od 2015 roku mieszka i pracuje w Görlitz jako wszechstronny muzyk i pedagog. Dzięki dwóm instrumentom, klarnetowi i flecie prostemu, może zanurzyć się w najróżniejszych stylach ostatnich 500 lat i wykorzystuje to w licznych projektach ze zmieniającymi się zespołami muzyki kameralnej. Susan Joseph jest między innymi stałą członkinią „Lausitz Baroque Ensemble”.
regie
ELENI TRIADA IOANNIDOU
Producentka/Reżyser
Urodzona we Wrocławiu i wychowana w Grecji, studia śpiewu ukończyła z wyróżnieniem w Wolos. W jury dyplomowym znaleźli się Nicolas Zacharias i Kostas Paschalis, z którymi kontynuowała doskonalenie swojego głosu i interpretacji w "Atheneum Konservatorium". W 1998 roku zdobyła stypendium „Alexandra Triandi” dla utalentowanych śpiewaków Towarzystwa Przyjaciół Muzyki w Atenach, z pomocą którego pracowała w Wiedniu (Hochschule für Musik und darstellende Kunst) oraz w słynnej „Accademia della Scala di Milano” we Włoszech u Leyli Gencer. Jest laureatką I nagrody międzynarodowych konkursów wokalnych „Giuseppe di Stefano” (Trapani) i „Velluti” (Dolo) oraz dwukrotną finalistką konkursu „Voci Verdiane” (Busseto). Ponadto ukończyła dwuletni kurs Unii Europejskiej „Il Teatro e la Musica”, organizowany przez Akademię Sztuki Dramatycznej „Silvio d'Amico” w Rzymie i Conservatorio di Prato, który zajmował się teatralnym aspektem opery.
Jako laureatka konkursu „Giuseppe di Stefano” debiutowała rolą Fiordiligi w „Cosi fan tutte” Mozarta w Maggio Musicale Trapanese oraz jako laureatka nagrody „Velluti” rolą Leonory w „Trovatore” i Violetta w „Traviacie” Giuseppe Verdiego.
Po debiucie w 1999 roku w Teatro Mancinelli w Orvieto w „Cyganerii” Pucciniego (rola Mimi) i w Varazze z „Adriana Lecouvreur” Ciléi oraz po pierwszych małych produkcjach z mediolańską Operą Kameralną jako „Tosca” Pucciniego i Leonora w „Tosce” Verdiego Trovatore” , występowała na takich scenach jak Opera w Atenach (Contessa w „Nozze di Figaro”, 2006), La Scala w Mediolanie (Bianca w „Ugo, Conte di Parigi” Donizettiego 2006 i Fiordiligi w „Cosi fan tutte” w 2008), Teatro Strahler di Milano, Teatro Massimo di Catania, Teatro Donizetti di Bergamo („Parisina” Donizettiego) itp. oraz w Niemczech (Passau) i na koncertach w Japonii, Francji i Kolumbii. W Monachium wystąpiła z „Anderem Opernensemble eV” jako Eurydyka w spektaklu „Orfeusz – Wariacje o miłości i śmierci” Hectora Guedesa.
Została wybrana przez Jose Carrerasa do zaśpiewania z nim na koncercie charytatywnym Fundacji na rzecz Bialaczki w Megaron Mousikis w Atenach.
Od 2015 roku zajmuje się produkcją wydarzeń muzycznych. Od 2016 roku mieszka w Görlitz i kieruje stowarzyszeniem non-profit „Ars Augusta”, którego celem jest promowanie sztuki, kultury i międzynarodowego porozumienia. Wraz ze stowarzyszeniem zajmuje się badaniem i prezentacją wspólnego dziedzictwa kulturowego w trójkącie granicznym Saksonia/Czechy/Śląsk. Wyprodukowała wiele oper i projektów oraz wyreżyserowała dwa projekty dla stowarzyszenia: „Wichtelchen” Maxa Marschalka i „Schlesischer Apollo” z madrygałami Schütza/Hammerschmidta.
sponsorzy
Mobilność projektu została sfinansowana przez Unię Europejską i zrealizowana przez Goethe-Institut. (Culture moves Europe)
Praca ta powstała przy pomocy finansowej Unii Europejskiej. Poglądy wyrażone w niniejszym dokumencie nie mogą w żaden sposób odzwierciedlać oficjalnej opinii Unii Europejskiej.