Śląski Apollo

W programie koncertu madrygały

1

Heinrich Schütz

Itzt blicken durch des Himmels Saal

SWV 460

SSATB 2vl, Bc

7:30

Noten (und Auszüge)

176c881e-f3ae-458c-9d24-4f6f7bc21a4e-large.png.jpeg

Nachtklage

Martini Opicii Teutsche Poemata, hg. von Zincgref, Straßburg (Eberhard Zetzner) 1624.

Jetzt blicken durch deß Himmels Saal

Die güldnen Sternen allzumal,

Ich bin ohn' Hoffnung gantz allein,

Ich wach', und Andre schlaffen ein.

Du, Jungfrau, liegest in der Rhu

Und hast die stoltzen Augen zu;

Du bläsest durch den rothen Mundt

Das süsse Gifft, so mich verwundt.

Du denckest nicht an meine Noth,

Noch an den süssen Liebesgott,

Der mein Gemüt' und Sinn hat bracht

In deine Hand und grosse Macht.

Ich lieg' an deiner tauben Thür,

Ob ich doch möge kommen für

Und diesen unbewegten Sinn

Durch meine Bitte zu mir ziehn.

Was sonst bey Tag' irrt hin und her,

Die schnellen Fisch' und auch ihr Meer,

Sind sicher, geben sich zu Rhu,

Ich bringe nur kein Auge zu.

Die Threnen ruff' ich Zeugen an

Damit ich dich nicht zwingen kan,

Die Threnen, so ich dir zur Schand'

Hier laß' als meiner Liebe Pfand.

(...) Ganz siehe hier>>>

Teraz spojrzają przez salę niebios

wszystkie małe złote gwiazdki.
Jestem zupełnie sam i bez nadziei,

budzę się, podczas inni śpią.

Dziewico, tak spokojnie odpoczywasz

a twoje dumne oczy są zamknięte,

przez twoje czerwone usta wzdychasz słodką truciznę, która mnie rani.

Nie bierzesz pod uwagę mojej udręki,

ani słodkiego boga Miłości

który kierował mego zamglonego

umysłu w twoją rękę i wielką moc.

Leżę przy twoich głuchych drzwiach,
niech bym tylko mógł przyjść
i przyciągnąć do mnie tego twardego ducha moimi błaganiami.

To co cały dzień błąka się tu i tam,

szybkie ryby i też wy oceany,

Są bezpieczne i mogą iść odpocząć,

tylko moje oczy nie chcą się zamknąć.

Wzywam te łzy, aby dały świadectwo, że nie mogę cię smuszać

Te łzy, które cię zawstydzają
Zostawiam tut jako zastaw mojej miłości.

2

Heinrich Schütz

O dolcezze amarissime d´Amore

SWV 1

SSATB Bc

2:30

Noten

O dolcezze amarissime d´Amore

Nicht von Opitz

O dolcezze amarissime d'amore,

quanto è più duro perdervi,

che mai non v'haver

ò provate ò possedute,

come saria l'amar felice stato,

se'l già goduto ben non si perdesse

o quando egli si perde,

ogni memoria ancora

del dileguato ben si dileguasse.

O najbardziej gorzkie słodycze miłości,

jak o ile trudniej jest was stracić,

niż nigdy was nie mieć

Albo sprobować albo was posiadać,

jak było by kochanie stan szczęśliwy

jeśli to co już się cieszy nie zostałby utracony

lub kiedy się to zgubi,

Każde wspomnienie jeszcze

z zaginionego też by znikneła.

3

Heinrich Schütz

Die Erde trinkt für sich SWV 438

AT Bc

2:00

Noten

Die Erde trinkt für sich

Aus "Epigramme", nach Anakreon

Die Erde trinkt für sich,

die Bäume trinken Erde,
Vom Meere pflegt die Luft

auch zu getrunken werden,
Die Sonne trinkt das Meer,

der Monde trinkt die Sonnen;
Wollt dann, ihr Freunde,

mir das Trinken nicht vergonnen?

Z kolei czarna ziemia pije

Drzewa wypijają ziemię.

Morze pije potoki,

słońce morze,

A księżyc pije słońce.

Dlaczego, towarzysze, szydzicie ze mnie,

Jeśli ja też chcę pić?

Anakreon, Odes 21.

4

Heinrich Schütz

Liebster, sagt in süssen Schmerzen

SWV 438

SS 2vl, Bc

4:30

Noten

Liebster, sagt in süßem Schmerzen

Geistliche Dichtungen: Salomons hohes Lied (1627)

Liebster, sagt in süßem Schmerzen deine Sulamithin dir,
komm doch, saget sie von Herzen, küsse mich, o meine Zier,

deine Huld ist zu erheben
für des schönsten Weines Reben.

Dein Geruch der ist viel besser,

als der feist Olivensaft
an dem syrischen Gewässer,
als des Balsams edle Kraft,

darum müssen auf dich schauen

und dich lieben die Jungfrauen.

Zeuch mich hinter dir, wir kommen, folgen deinen Händen nach,
nun er hat mich eingenommen
in sein heilges Schlafgemach,

will mich wissen an den Enden,
wo sich meine Brunst kann wenden.

Wem darf ich an Glücke weichen, weil mich der so sehnlich liebt,

dem kein Wein ist zu verleichen,

den die beste Traube giebt!

Alle Leute, welche leben,

müssen meinen Freund erheben.

Meint ihr, dass ich minder gelte,

o ihr Töchter Solyme,
weil ich schwarz bin, wie die Zelte

an der heißen Mohrensee,

könnt ich Schönheit doch noch leihen Salomons Tapezereien.

Dass ich braune Haut gewonnen,
seht mich darum nicht so an,
ich bin schwarzbraun von der Sonnen, ihre Brunst hat dies getan,
seit dass mich in Zorn und Hassen meiner Mutter Kinder fassen.

Ich muss ihnen stets verwachen

ihre Berg und ihren Wein,
ihre Berge, welche machen,
dass ich itzund schwarz soll sein,

aber mein Berg blieb nur liegen,

weil ich musste sie vergnügen.

Mój Umiłowany, w słodkiej udręce
twoja Szulamita powiedziała ci:
och, chodź, błagała z serca, chodź, pocałuj mnie, och moja ozdoba,

wasza łaska jest równa
z winorośli najlepszego wina.

Twoje perfumy są o wiele lepsze
niż najczystszy sok z oliwek
z jezior syryjskich,
niż szlachetna moc balsamu,

dlatego zachowujesz się

i umiłowany przez wszystkie dziewice.

Narysuj mnie za sobą, nadchodzimy,

podążamy za twoimi rękami,
teraz on mnie przyjął,
do swojej świętej sypialni,

chce mnie poznać na szczycie

do czego zdolny jest mój zapał.

Komu mogę oddać swoją fortunę, ponieważ kocha mnie tak gorąco,
z którym nie można porównać wina wytopionego z najlepszych winogron! Każdy, kto żyje

Muszę wywyższyć mojego przyjaciela.

Myślisz, że jestem mniej warta

wy, córki Solyme,

bo jestem czarna jak namioty

wzdłuż gorących mórz mauretańskich,

chociaż mógłabym pożyczyć piękno

nawet do arrasów Salomona.

Że moja skóra stała się brązowa,

nie patrz tak na mnie,
Jestem ciemnobrązowa od słońca,
jego płomień mi to zrobił,

i od tamtej pory z wściekłości i nienawiści

dotykają mnie dzieci mojej matki.

Zawsze muszę ich być strarzniczka

nad ich górami i ich winem,

ich góry, które spowodowały że

moja skóra musi być teraz czarna,
ale moja własna góra pozostała odłogiem

ponieważ musiałem zajmować się ich przyjemnośćą.

5

Heinrich Schütz

Glück zu den Helikon SWV 96

AT Bc

2:30

Noten

Glück zu dem Helikon

Glück zu dem Helikon,

ich hör der Musen Ton,

Clio, Euterpe rein

Melpomene stimmt ein.

Ich hör süßen Gesang
wie der Sirenen Klang,
doch wie ich recht vernahm,

von Phoebo alls herkam.

Allhier der Orpheus hoch

sein Harfen stimmet noch,

bewegt Wälder und Tal,

erfüllt des Jovis Saal.

Ein’ neuen Klang zuvor,
der nicht in ihrem Chor,
ein Jünger fing mit an,

spielt auch auf diesem Plan.

Sie liefen all ohn Ruh,
die Musen gossen zu,
dass er nass von dem Wein,

ein Bach lief von ihm rein.

Permessus lobt die Sach,

Glück zu der Neuenbach,
den Pegasus gemacht,
der Brunn auch heimlich lacht.

Der Midas nicht hie gilt,

den Phoebus tapfer schilt,

allein der Musen Zahl singt

in der Götter Saal.

Szczęście sprzyja Helikonowi,
Słyszę dźwięk muz,

czyste Clio i Euterpe,

Melpomene rozgraje się.

Słyszę słodki śpiew

dzwięki jak syreny,

ale kiedy usłyszałem lepiej

wszystko pochodziło od Phoebo.

Oto był ten Orfeusz

wciąż stroi swoją harfę,
wzrusza lasy i doliny,

wypełniając salę Jowisza.

Wcześniej jeden nowy dźwięk
takiego co nie był w ich chórze

zaczął jeden Apostel

on też gra w tym planie.

Wszyscy biegli bez spokoju
a muzy dowawali wino
że on przesiąknięty winem, jak by

rzeka on niego zaczeła płynąć.

Permessus pochwalił sprawę,

szczęście dla nowej rzeki

która zrobiła Pegaza,
ta fontana się śmieje po kryjomu.

Midas się tutaj nie liczy
którego Phoebus skarał odważnie;

tylko liczba muz śpiewa
w sali bogów.

6a

Andreas Hammerschmidt

Tugend ist der beste Freund

T (B) 2vl, Bc

3:00

Noten

Tugend HammerschmidtArtist Name

00:00 / 03:13

Tugend ist der beste Freund

Aus "Martini Opitii Acht Bücher Deutscher Poematum" durch ihn selbst herausgegeben, Breslau (David Müller) 1625

Tugend ist der beste Freundt,

Die uns allzeit pflegt zu lieben,

Wann die schöne Sonne scheint

Und die Wolcken uns betrüben;

Reisen wir gleich hin und her,

Ueber Land und über Meer,

Es ist ihr kein Beschwer.

Sie weiß nichts von Menschen Gunst,

Wie es zwar manch Freund hier machet,

Der auß falscher Liebesbrunst

Frölich klagt und kläglich lachet,

Der zwar gut ist vom Gesicht

Und sich aller Treu verspricht;

Das Hertze meint es nicht.

Als das leichte Glücke mich

Schien' ein wenig zu erheben,

Wolte der und jener sich

In den Todt auch für mich geben;

Nun ein kleiner rauer Wind

Nur zu wittern sich beginnt,

Ist niemand, der sich findt.

Doch will ich von meinem Muth'

Auch das minste noch nicht schreiten

Und gedencken, daß mein Guth

Wären wird zu allen Zeiten;

Dann mein Trost in Glück und Noth,

Hier und da, in Ehr' und Spott,

Ist Tugend und ist Gott.

Cnota jest najlepszym przyjacielem

Kto nas zawsze kocha

Kiedy świeci piękne słońce

i kiedy chmury nas zasmucają;

Podróżujmy tam i tu

Na lądzie i na morzu,

To nie jest dla niej skarga.

Nic nie wie o przychylności ludzi

Jak niektórzy przyjaciele tutaj robią,

Z fałszywego zapału miłości

co wesoło narzeka i śmieje się żałośnie,

Który dobrze wygląda na twarzy

I obiecuje pełną wierność;

Ale serce nie myśli tego poważnie.

Jak łatwe szczęście mnie

Wydawało się, że trochę podnośi

Pragnęli ten albo tamten

Aż do śmierci dla mnie pojść;

Teraz nawet mały ostry wiatr

Dopiero zaczyna wjać i

Nie ma nikogo, kto by się znalazł.

Ale chcę od mojej odwagi

Nawet minimalnie się nie oddalić

I pamiętać, że moje dobro

Będzie przez wszelkie czasy;

Wtedy moja pociecha w szczęściu i trudnościach,

Tu i tam, na cześć i kpinę,

Jest cnotą i jest Bóg.

6b

Constantin Chr. Dedekind

Der Mörgenröht ihr Lachen befördert alle Sachen

aus der "Elbianischen Musenlust", 10 Opizianische (1665)

Voice, Lute

2:30

Noten

MorgenröhtArtist Name

00:00 / 01:07

Aurora

Erscheint auch in "Des Knaben Wunderhorn" von Achim von Arnim

Wer sich auf Ruhm begiebet

Und freye Tage liebet

Der liebet auch dein Liecht

Aurora; du mußt machen

Den Fortgang aller Sachen

sonst hilft der Vohrsatz nicht.

Wänn deine göldnen Strahlen

die blauen Wolken mahlen

du wehrtes Himmel Kind

So muß die Nacht verbleichen

es müßen für dir weichen

So viel als Sternen sind.

Es ist die grosse Sonne

Der Erden Lust und Wonne

So herrlich nicht als Du:

Wänn Sie dich an will sehen

so kann es nicht geschehen

als nuhr von hinten zu.

Kommst du aus Zitons Armen

Da muss das Feld erwarmen

Da lachet Berg und Wald

Das Graas muß Bluhmen bringen

die leichten Vögel singen

daß Erd und Lufft erschallt.

Wer seinen Muth will ätsen

Mit schneller Jagd und Häzzen

Der stehet auff mit Dihr:

Du bist der Brünste Mutter

dein Tau erzeugt das Futter

für Wild und alles Tier.

Wer Waffen trägt und kriget

wer an den Ketten liget

wer auf dem Meere wallt

wer voll ist schwehrer Sorgen

der spricht wänn wird es morgen?

Aurora, komm doch bald.

Auch Ich bin dihr ergeben

Du lätsest mihr mein Leben

Mit deiner schönen Zier

Hierum will ich dich preisen

und meinen Dienst erweisen

O Göttin für und für.

Laß mich nuhr dieß erlangen

wann ich mein Lieb umfangen

so halt den Zügel an

Halt an die hellen Blikke

bis ich zuvohr mein Glükke

wie recht gebrauchen kann.

Kto szuka sławy

I kocha wolne dni

On też kocha twoją miłość

Aurora; ty musisz zrobić

Postęp wszystkich rzeczy

inaczej rozdzielczość by nie wystarczyła.

Jak swoje złote promienie

miażdżą niebieskie chmury

ty drogie niebiańskie dziecko

Więc noc musi zniknąć

muszą ustąpić ic

Tyle, ile jest gwiazd.

To jest wielkie słońce

Radość i rozkosz ziemi

Nie tak cudowne jak ty:

Jeśli chcesz cię zobaczyć

to nie może się tak zdarzyć

niż blisko od tyłu.

Wychodzisz z ramion Zitona?

Pole musi się rozgrzać

Śmieją się góry i las

Trawa musi przynosić kwiaty

śpiewają lekkie ptaki

że ziemia i powietrze rozbrzmiewają.

Kto chce wymazać swoją odwagę

Z szybkim polowaniem i Häzzenem

Wstaje z Dihr:

Jesteś najlepszą matką

twoja rosa tworzy paszę

dla zwierzyny łownej i wszystkich zwierząt.

Ten który nosi broń i robi wojne

który uwięził łańcuchy

który macha na morzu

który jest pełen ciężkich zmartwień

ten mówi, kiedy będzie jutro?

Aurora, chodź wkrótce.

Ja też jestem Tobie oddany

Ty wypiękniasz moje życie

Z twoją ładną ozdobą

Dlatego chcę cię pochwalić

i dawać ci moje usługi

O bogini ty na zawsze.

Po prostu to wezmę

kiedy obejmuję moją miłość

więc trzymaj wodze

Zatrzymaj się przy jasnych oczach

dopóki nie będę miał szczęścia

jak prawo może korzystać

7a

Andreas Hammerschmidt

Wer Gott das Herze giebet

SA 2vl, Bc

3:30

Noten

Wer Gott das HerzeArtist Name

00:00 / 03:03

Wer Gott das Herze giebet

so nie sich von Ihm trännt

und eine Seele liebet

die Keine Falschheit kännt

der mag entsorget wachen

mag schlaffen wänn Er will

weil seine rechte Sachen

sehn auf ein gutes Ziel.

Laß böse Zungen sprächen

was ihnen nuhr gefällt

Laß Neid und Eifer stechen,

laß toben alle Welt

so wird Er dennoch machen

was sein Gemüte will

weil deine rechte Sachen

sehn auf ein gutes Ziel.

Ich lege Neid und Hassen

beständig unter mich

und ställe Tuhn und Lassen,

Oh Gott! allein auf dich

Du wirst es alles machen

tuhn was mein Herze will

weil meine rechte Sachen

gehen auf ein gutes Ziel.

Który oddaje serce Bogu

że się nigdy od niego od Niego nie dzieli

i kocha jedną duszę

która nie zna fałszu

może obudzić się bez zmartwień

może spać jeśli chce

ponieważ uczciwe rzeczy

idą do dobrego celu.

Niech przemówią złe języki

co im tylko się podoba

Niech zazdrość i gorliwość dźgają

niech cały świat szaleje

I tak i tak zrobi On

czego chce jego umysł

ponieważ uczciwe rzeczy

idą do dobrego celu.

Włożę zazdrość i nienawiść

stale pode mną

i postawiam to co robię i zostawiam

O Boże! tylko na tobie

Ty będziesz wszystko tak robić

czego moje serce chce

ponieważ uczciwe rzeczy

idą do dobrego celu.

8

Heinrich Schütz

Läßt Salomon sein Bette nicht umgeben SWV 452

SB 2vl, vla, Bc

6:00

Noten

Läßt Salomon sein Bette umgeben

Geistliche Dichtungen: Salomons hohes Lied (1627)

Lässt Salomon sein Bette nicht umgeben, stehn sechzig nicht allhier
aus Israel, die Stärksten, so da leben
und wachen stets dafür?

Sie allesamt sind ritterlich geübet,
sind ihres Königs Macht
und schützen ihn, indem er liegt verliebet, behüten ihn die Nacht.

Der Salomon ließ schönes Holz abhauen vom grünen Libanon,
von Silber ließ er edle Säulen bauen
an seinen Bettethron,

die Deck ist Gold und Purpur ist sein Kissen, der Grund ist Lieb und Gunst
aus Solyma von Töchtern, die wohl wissen zu sticken nach der Kunst.

Kommt doch heraus,
kommt her doch, ihr Jungfrauen
ihr Töchter von Zion,
ach säumet nicht, kommt eilends anzuschauen den König Salomon,
seht auf sein Haupt, seht an die schöne Krone auf seine Heiratzeit,
die itzund gibt die Mutter ihrem Sohne
zu rechter Fröhlichkeit.

Czy Salomon nie sprawia, że jego łoże są otoczone przez sześćdziesięciu stojących tam mężczyzn,
najsilniejszych mieszkających w Izraelu
pilnuje go przez cały czas?

Wszyscy są wyszkoleni w umiejętnościach rycerskich, są potęgą ich króla,
i chronią go, kiedy leży, zakochany, strzegąc go przez całą noc.

Salomon zamówił wyciąć piękne drewno

z zielonego Libanu,
zamówił szlachetne filary wykonane ze srebra na jego łożu tronowym,

sufit jest złoty, a jego poduszka szkarłatna, powodem jest miłość i łaska,
od Solyme, autorstwa córek, które z wielkim kunsztem potrafią haftować.

Chodźcie, wyjdźcie
chodźcie przeciesz tu dziewczęta,
wy, córki Syjonu,
ach, nie zwlekajcie się, spiesz się, aby przyjść i ujrzeć króla Salomona,
zobaczcie na jego głowie, zobaczcie piękną koronę na czas jego ślubu
które teraz matka daje synowi
dla prawdziwej radości.

7b

Andreas Hammerschmidt

Wie die güldnen Rosen Zier

Geistlicher Dialogen ander Teil (1645)

ST 2vl, Bc

4:00

Noten

Wie der güldnen Rosen Zier

Geistliche Dichtungen: Salomons hohes Lied (1627)

Das andere Lied

Salomon

Wie der güldnen Rosen Zier

Unter scharpffen Dörnern blühet

Und für ihnen ragt herfür;

Wie ihr schöner Glantz aussihet,

So muß meiner Liebsten Schein

Unter andern Töchtern seyn.

Die Sulamithinn.

Wie ein Oepffelbaum der Frucht

In dem reichen Herbste treget

Für den Bäumen wird gesucht

Die man ohne Nutzen heget;

So weit blickt deß Liebsten Zier

Für den andern Söhnen für.

Was ist besser, als daß ich

Wann mich brennt die Sommerhitze

Seiner Frucht gebrauche mich,

Unter seinem Schatten sitze?

Dann zu meiner Kehlen Lust

Ist mir Süssers nichts bewust.

(...) Ganz siehe hier>>>

Jak ozdoba złotych róż

Kwitnie pod ostrymi cierniami

I przesz nie wyróżniają się;

Jak wygląda ich piękny połysk,

Tak i moja ukochana musi się pojawić

wśród innych córek.

Jak jabłoń który niesie owoce

w bogatej jesieńi

Wśród drzew jest poszukiwany

Które pielęgnujemy bez użytku;

Tak wygląda najdroższego Piękno

między pozostałych synów.

Co jest lepsze ode mnie

Kiedy letnie upały mnie palą?

używam jego owoców,

Siedzię w jego cieniu?

Wtedy dla pociechy moiego gardła

Nie znam niczego słodszejszego.

9a

Constantin Chr. Dedekind

Die Augen melden oftmals an, dass Liebe sich nicht bergen kann

aus der "Elbianischen Musenlust", 10 Opizianische (1665)

Voice, Lute

2:30

Noten

9.Die_Augen_melden_oftmals_anArtist Name

00:00 / 01:05

Die Augen melden oftmals an

Das stumme Wort der Augen zwahr

weist seine Meinung oftmahls dahr

von seiner Liebes Pein zu klagen

Ach könnte meine schöne Zier

diess aus den Augen lesen mihr

mein Trost der wäre nicht zu sagen.

Die Hoffnung hielte mich allein

dass ich verliebet wollte sein.

Verlacht man denn mein Angesicht

und gälten meine Sterne nicht

zu hören was ihr Wort begheret

Was soll ich denn erdänken noch

damit sie leichtlich merke doch

das Feuer welch es mich verzehret?

Wil mann es aber nicht verstehn

so muß ich elend untergehn.

Eile gleich, sterb ich aus Liebes Pein

so wird mein Graab dänn müssen sein

ein Dänkmahl ihrer grossen Tugend

Doch ist ihr herz auf ihrn Altar

zu schlechtes Opfer ganz und gahr

für meiner Göttin Himmels Jugend

Mein Graab werd ich mir Ehr erfülln

die weil ich sterb um ihrent willn.

Die Himmel haben nicht Verstand

doch plfägt der Zirkel Lauff und Band

sehr lieblich in sich selbst zu singen:

Der Schwann auch wänn er sterben soll

so höret man ihn schön ud wohl

mit süsser Melodei erklingen?

Wänn Holz zur Lauten wird gemacht

denn hört man erst der Stimme Pracht.

Soll sich der Männsch nicht unterstehn

wänn itzt sein Scheiden an will gehn

sein Leiden ud Beschwehr zu klagen?

Zu reden von der Grausahmkeit

und was ihm Schönheit macht vor Leid

ihn treibt die Liebe, darf er zagen?

Die Liebe die stäts um ihn schwebt

und bei ihm steht so lang er lebt.

Ciche słowo oczu, prawda,

często pokazuje swoją opinię

narzekając na jego udrękę miłości

Och, aby tylko mogła moja piękna

przeczytać to w moich ochach

moja pociecha byłaby nie do powidzenia.

Sama nadzieja mnie trzyma

bo chciałem się zakochać.

Jeśli ktoś śmieje się z mojej twarzy

i jeśli moje gwiazdy nie liczą dla mnie

abym usłyszeć, co jej słowo prosi

Co jeszcze powinienem wymyślić

aby ona mogła łatwo zauważyć

ogień, który mnie trawi?

Ale jak nie chce zrozumieć

więc muszę zgubić się mizernie.

Pośpiesz się, bo umieram z bólu miłości

więc mój grób będzie musiał być

monument jej wielkiej cnoty

Ale jej serce jest na swoim ołtarzu

całkiem złą ofiarą

dla mojej bogini niebiańskiej młodości

Uhonoruję więc swój grób

ponieważ umieram z jej woli.

Niebiosa nie mają rozumu

ale krąg lubi w swoim ubiegu

bardzo pięknie śpiewać w sobie:

Łabędź też kiedy ma umrzeć

czy nie słyszeć go pięknie i dobrze

zabrzymiąc słodką melodią?

Kiedy drewno jest zrobione na lutnię

wtedy słychać wspaniałość głosu.

Człowiek nie powinien

kiedy teraz muśi się rozestać

narzekać jego cierpienie i skargę?

Mówić o okrucieństwie

i co czyni mu piękno ze smutka

jak go napędza miłość. czy może się wahać?

Miłość, która go ciągle otacza

i stoi z nim tak tak długo, jak on żyje.

9b

Andreas Hammerschmidt

Wenn Gott auf unsre Lenden

Aria (Geistlicher Dialogen ander Teil, Dresden,1645)

SSB, Bc

2:30

Noten

Wenn Gott GanzArtist Name

00:00 / 01:28