top of page

Ze zbioru obraz króla polskiego Władysława IV Wazy

Projektujemy „Śląskiego Apollo”

Sceniczna prezentacja madrygałów na podstawie poezji Martina Opitza

Poezja Opitza ma w sobie coś uniwersalnego. Pisze do ludzi lub o ludziach swoich czasów, ale używa (jak to jest w zwyczaju poezji tamtych czasów) terminów z mitologii greckiej. Jako protestant, grecki ideał jest często mieszany z pierwotnym ideałem chrześcijańskim.

 

Pięciu śpiewaków i 5 instrumentalistów to są osoby z tego okresu (ok. 1620 r.) z Bolesławca. Ale mogli być też z naszych czasów, ponieważ nasze czasy też nie są szczęśliwe. W tym czasie trwała wojna trzydziestoletnia i bohaterowie są nieszczęśliwi. Szukają wyjścia do świata harmonii i światła, do świata Arkadii, Anakreona, Apolla, miłośći, wina, muz i filozofii. Oni to znajdują w śpiewie i na scenie „Perli Żeliszowa”. Kostiumy powinny być również wykorzystane w przyszłej produkcji Monteverdiego „Orfeo”.

Art_Collection_of_Prince_Władysław_Vasa.

Inspiracja 1

Madrigalen: Il Ballo delle Ingrate
by Claudio Monteverdi

De Nederlandse Opera,
Amsterdam 2007
Director: Pierre Audi
Costume design: Patrick Kinmonth (Das Gewand)

Inspiracja 2

Orfeo
by Claudio Monteverdi
2017 au théâtre de Caen

Les Arts Florissants

Miejsce

(Perła Zeliszowa w Bunzlau)

Dramaturgia

Historia: Młodzi ludzie są nieszczęśliwi i szukają światła. Każdy dla siebie i na odległość. Wychodzą tylnymi drzwiami w tym pokoju, widać, że są zagubieni, pełni podejrzeń i cierpienia. Chowają się za kolumnami. Ale gdy śpiewają, uwalniają się, podchodzą bliżej. Zaczynasz odkrywać małe radości życia. Zbierają się na scenie, gdzie przynoszą orientalne dywany (Pieśń nad pieśniami Salomona), poduszki, owoce i wino. Odkrywają stare, starożytne pieśni w starych nutach książkowych i śpiewają. Te wspólne chwile, odkrywanie starego świata, picie, jedzenie owoców, zakochiwanie się. I szczęśliwie wychodzą z sali.

 

Program >>>

 

sekwencja

 

Pierwszy program

Tylną bramą sali przechodzi grupa młodych ludzi. Są niezależni, nie znają się i można czuć, że są zdezorientowani i nieszczęśliwi. Czasy są smutne, pełne chorób, nienawiści i wojny. W przedpokoju stoją przewrócone stare meble, jakby dom był opuszczony. Każdy jest w swoim świecie. Mały ruch między kolumnami a sceną pośrodku, na której znajduje się zakurzona skrzynia z tajemniczym wnętrzem.

 

Itzt blicken durch des Himmels Saal SWV 460.   7.30min Anna, Shira, Ioulia, Christian, Nathaniel

Pod koniec kawałka wciąż są od siebie dziwnie pośrodku „sceny”. Śpiewają teraz ten madrygał, jakby chcieli połączyć swoje głosy.

O dolcezze amarissime d´Amore SWV 1 2.30min    Anna, Shira, Ioulia, Christian, Nathaniel

Pomiędzy książkami w kurzu znaleźli książkę, to była stara poezja. Czytają i śpiewają

Die Erde trinkt für sich SWV 438   2min       Ioulia, Christian

Dwie soprany kradną książkę, a teraz przynoszą i postanawiają sprawić radość grupie. Biorą Christiana i Ioulię, starają się zmusić ich do tańca. Rodzaj sirtaki. Potem śpiewają do ucha smutnego Nathaniela. Więc szepczą radość wszystkim. Gdy śpiewają, wydają rozkazy. Christian i Nathaniel przynoszą zniszczony stół w rogu sceny, Nathaniel odkurza go, a Ioulia przykrywa go piękną szmatką. Następnie Anna i Shira przynoszą szukanie butelek rzuconych na podłogę i odkrywają wino, karafki i kieliszki dla wszystkich. Wszystko układasz na stole... kwiaty też. W przerwie wychodzą i przynoszą duży półmisek owoców. Albo Ioulii. W każdym razie będzie tańczyć... Na koniec otwierają skrzynię.

Liebster sagt in süssen Schmerzen SWV 438. 4.30min.    Anna, Shira

Christian i Ioulia nadal przewijają książkę. Śpiewają następującą piosenkę. W międzyczasie Nathaniel i Shira wyciągają Annie ze skrzyni książki i elementy muz, instrumenty, teleskop, archaiczną statuetkę, starożytną mapę. Wszystko pada na stół, a na końcu lira, którą Nathaniel przyjmuje entuzjastycznie i czuje się jak bóg Apollo. Anna i Shira czują się jego muzami i towarzyszą mu majestatycznie i klasycznie. Cały spektakl kręci się wokół pozyskiwania klasycznych, harmonijnych obrazów. Jakby ktoś pozował do ładnych zdjęć.

Glück zu den Helikon SWV 96  2.30min.    Ioulia, Christian

Nathaniel podobno gra na swojej lirze i śpiewa o cnocie. Jeśli Nataniel nie nauczył się swoich kwestii, to zamiast nosić lirę, będzie czytać z księgi, ale jak aedos, ze stylem.

Tugend ist der beste Freund 3min  Nathaniel

Nathaniel-Apollo daje wszystkim muzykom notatki, a oni zasiadają przy stole jak piękne towarzystwo. Na koniec siada na środku i umieszcza lirę na środku stołu. Rozpoczyna się runda towarzyska. Jeden po drugim wstają i zaczynają śpiewać, a nawet siedzieć. Inni piją wino, patrzą na siebie, poznają się, uśmiechają, rodzą się historie miłosne. Czytaj, tańcz też...

Wer Gott das Herze giebet   3.30min.   Shira, Ioulia

Oklaski. Teraz Apollo-Salomon-Nathaniel i Muse-Anna stoją i śpiewają:

Lässt Salomon sein Bethe nicht umgeben 6min     Anna, Nathaniel

Wielkie brawa. Apollo musi zaśpiewać jeszcze jedną piosenkę, bis. Ale musi przeczytać piosenkę... Śpiewa piosenkę, ale kiedy śpiewa, zauważa, że ​​Anna i Christian wyglądają trochę zalotnie.

Die Augen melden oftmals an.  2.30min Nathaniel

Program zamyka Anna i Christian, którzy zaprzyjaźnili się podczas piosenki Nathaniela i są teraz bardzo szczęśliwi.

Komm Nordwind  3.30min.    Anna, Christian

Teraz wszyscy młodzi ludzie znaleźli swoich miłosnych przyjaciół, śmieją się, piją wino, a potem siadają przy stole i śpiewają jak na renesansowym obrazie.

Siehe wie fein und lieblich ist's SWV 48  7min Anna, Shira, Ioulia, Christian, Nathaniel

A oni pochylają się przed publicznością i odchodzą, przytuleni i szczęśliwi.

 

 

 

Drugi program

Tylną bramą sali przechodzi grupa młodych ludzi. Są niezależni, nie znają się i można czuć, że są zdezorientowani i nieszczęśliwi. Czasy są smutne, pełne chorób, nienawiści i wojny. W przedpokoju stoją przewrócone stare meble, jakby dom był opuszczony. Każdy jest w swoim świecie. Mały ruch między kolumnami a sceną pośrodku, na której znajduje się zakurzona skrzynia z tajemniczym wnętrzem.

 

Itzt blicken durch des Himmels Saal SWV 460.   7.30min Anna, Shira, Ioulia, Christian, Nathaniel

Pod koniec kawałka wciąż są od siebie dziwnie pośrodku „sceny”. Śpiewają teraz ten madrygał, jakby chcieli połączyć swoje głosy.

O dolcezze amarissime d´Amore SWV 1 2.30min    Anna, Shira, Ioulia, Christian, Nathaniel

Pomiędzy książkami w kurzu znaleźli książkę, to była stara poezja. Czytają i śpiewają

Die Erde trinkt für sich SWV 438   2min       Ioulia, Christian

Dwie soprany kradną książkę, a teraz przynoszą i postanawiają sprawić radość grupie. Biorą Christiana i Ioulię, starają się zmusić ich do tańca. Rodzaj sirtaki. Potem śpiewają do ucha smutnego Nathaniela. Więc szepczą radość wszystkim. Gdy śpiewają, wydają rozkazy. Christian i Nathaniel przynoszą zniszczony stół w rogu sceny, Nathaniel odkurza go, a Ioulia przykrywa go piękną szmatką. Następnie Anna i Shira przynoszą szukanie butelek rzuconych na podłogę i odkrywają wino, karafki i kieliszki dla wszystkich. Wszystko układasz na stole... kwiaty też. W przerwie wychodzą i przynoszą duży półmisek owoców. Albo Ioulii. W każdym razie będzie tańczyć... Na koniec otwierają skrzynię.

Liebster sagt in süssen Schmerzen SWV 438. 4.30min.    Anna, Shira

Christian i Ioulia nadal przewijają książkę. Śpiewają następującą piosenkę. W międzyczasie Nathaniel i Shira wyciągają Annie ze skrzyni książki i elementy muz, instrumenty, teleskop, archaiczną statuetkę, starożytną mapę. Wszystko pada na stół, a na końcu lira, którą Nathaniel przyjmuje entuzjastycznie i czuje się jak bóg Apollo. Anna i Shira czują się jego muzami i towarzyszą mu majestatycznie i klasycznie. Cały spektakl kręci się wokół pozyskiwania klasycznych, harmonijnych obrazów. Jakby ktoś pozował do ładnych zdjęć.

Glück zu den Helikon SWV 96  2.30min.    Ioulia, Christian

Mówi się, że Nathaniel gra na swojej lirze. Ioulia jako Aurora śpiewa: Próbując napełnić wszystkich uśmiechem i nadzieją.

Der Mörgenröht ihr Lachen 3min  Ioulia

Śmiech Aurory się rozprzestrzenił. Salomon-Nathaniel i Anna-Sulamine są „na tronie” na środku sceny. Czytaj i śpiewaj. wszyscy podziwiają. Ritornelli to wyraz podziwu.

Lässt Salomon sein Bethe nicht umgeben 6min     Anna, Nathaniel

Oklaski. Teraz Shira i Christian wchodzą na środek sceny i grają i śpiewają swój duet Salomon-Sulamine.

Wie die güldnen Rosen Zier.   4min.   Shira, Christian

Anna i Nathaniel znów śpiewają smutną piosenkę. Ale kiedy śpiewają o swoim cierpieniu, inni zbierają się w sobie, Ioulia kładzie głowę na ramieniu Christiana. Anna bawi się kwiatami.

Nachdem ich lag in meinem öden Bette  3.30min.    Anna, Nathaniel

Wszyscy ponownie siadają przy stole i śpiewają tekst religijny. Jako wezwanie. Christian i Ioulia zapalają świece i rozstawiają je wokół kręgu śpiewaków.

Wenn Gott auf unsere Lenden.  2.30min Anna, Shira, Nathaniel

Teraz wszyscy kończą wieczór wspólnym śpiewem: skrzypce też chodzą na lewo i prawo i grają razem. Na scenie pojawia się również viola da gamba i lutnia.

Teutoniam dudum belli SWV 338  5min Anna, Shira, Ioulia, Christian, Nathaniel

A oni pochylają się przed publicznością i odchodzą, przytuleni i szczęśliwi.

 

 

 

 

 

 

 

 

82948209_672326213496822_402495732890276
89926779_614999642562813_682586555214200
IMG-8369.jpg

Dramaturgia

bottom of page